Tavla oynayanlar Farsça altıya kadar saymayı bilirler. (yek, du, se, cihar, penç, şeş) Şimdi de yedi sayısını öğreniyoruz. Farsça yedi “heft” veya “hefte”dir. Yedi günlük hafta ismi de buradan alınmıştır.
Halen Türkçede kullandığımız gün isimlerinin kökenlerinin neler olduklarını biliyor musunuz?
Cuma – Arapça (Toplama, toplanma)
Cumartesi – Arapça (Ertesi – Türkçe)
Pazar – Farsça Ba (Yemek), zar (yer)
Pazartesi – Farsça (Ertesi – Türkçe)
Salı – İbranice (Üçüncü)
Çarşamba – Farsça (Cehar) şenbe (dördüncü gün)
Perşembe – Farsça (Penç) şenbe (beşinci gün)
Günümüzde kullandığımız ay isimlerinin geldikleri yerler de karışık. Hicri takvimdeki Arabî ay isimlerinin bugün hiçbirini kullanmamamıza rağmen yine de Şubat, Nisan, Haziran, Temmuz ve Eylül aylarının isimlerinin kökenleri Arapça ve Süryanice, Kasım ayının ise Arapça…
İşin daha ilginç yanı bunlardan Şubat, Nisan, Temmuz ve Eylül hemen hemen aynı telâffuzla Yahudi takviminde de yer alıyorlar. Gelin ayların isimleri ve kökenlerine bir göz atalım:
Ocak – Türkçe (Kışın evlerde ateş yakılan yer)
Şubat – Süryanice
Mart – Latince (Mariîus mitolojik isim Mars’tan)
Nisan – Süryanice
Mayıs – Latince (Tanrıça Maria’nın ayı)
Haziran – Süryanice
Temmuz – Arapça/Süryanice
Ağustos – Latince (Roma İmparatoru Augustus’un adından)
Eylül – Süryanice
Ekim – Türkçe (Toprağı ekmekten)
Kasım – Arapça (Bölen)
Aralık – Türkçe (İki zaman dilimi arası)
